Jan van Geuns, geboren op 10 augustus 1799 te Haarlem en overleden op 23 oktober 1865 te Haarlem, begon zijn loopbaan als apotheker, maar ging in 1828 over op het produceren van voorwerpen van veerkrachtige gom (ook wel rubber of caoutchouc genoemd). In zijn fabriek aan de Doelstraat, sinds 1839 aan het Zuider Buiten Spaarne, vervaardigde hij bijv. vloeibare gom, chirurgische instrumenten van rubber, met vloeibare gom gedoubleerde stoffen voor regenjassen en brandspuitslangen, die zowel bij felle kou als bij zomerhitte waterdicht en buigzaam bleven. Hij behoorde daarmee tot één van de eersten die zich hierop toelegden. Nadat de fabriek aan het Zuider Buiten Spaarne was gevestigd associeerde Van Geuns zich met de heer H. de Clercq, die na het overlijden van Van Geuns in 1865 de zaak alleen voortzette. In 1876 deed De Clercq de zaak over aan de heer A. Merens welke samen met zijn broer de zaak als firma Gebr. Merens voorzette. Als fabrikant van voorwerpen van veerkrachtige gom heeft Van Geuns een bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van de duiksport. In 1836 werd het zgn. helmduiken ingevoerd bij de Nederlandse marine. Van Geuns werd, in opdracht van de regering, belast met de productie van de benodigde toestellen voor de marine. Echter bij gebrek aan voortzetting van de zaak van regeringswege; teleurgesteld in hun verwachting tot verdere levering en mislukte pogingen om de belangstelling van particulieren te wekken zijn Van Geuns en compagnon zelf gaan experimenteren met de nieuwste door hun vervaardigde verbeteringen aan de duikertoestellen. Na succesvolle bergingen van ladingen van geschonken schepen in de omgeving van Zandvoort, Texel, Terschelling en in het IJsselmeer, werden in 1843 diverse pogingen ondernomen om de kostbare lading van, het in 1799 bij Terschelling geschonken schip, The Lutine te bergen. Zonder succes, het slechte weer en geldgebrek waren de oorzaak. Van Geuns bleef echter geloven in de berging, maar geldgebrek noopte hem in 1848 te stoppen.