Cornelis Jacobus Gonnet (1842-1926) is het klassieke voorbeeld van de self-made man. Met slechts de lagere school achter zich, begon hij op 14 jarige leeftijd als klerk op de Gemeentesecretarie van Haarlem. Daar trok hij de aandacht van de gemeentesecretaris, J. Tielenius Kruythoff, die hem de eerste beginselen van de klassieke talen bijbracht. Hierdoor gestimuleerd, begon Gonnet les te nemen bij de rector van het gymnasium. Door zijn werk als assistent van de gemeentearchivaris, A.J. Enschedé, kreeg hij belangstelling voor de geschiedenis. Deze belangstelling zou hem zijn hele leven bijblijven, en resulteren in een reeks publicaties betreffende vooral de Haarlemse geschiedenis. Bevorderingen gingen nog traag in die tijd. In 1864, zeven jaar na zijn indiensttreding bij de gemeente Haarlem, werd Gonnet bevorderd tot adjunct-commies en tien jaar daarna tot commies. Ondertussen was hij in 1870 benoemd tot adjunct-archivaris en in 1874 tevens tot adjunct-bibliothecaris. Beide functies vervulde hij onder A.J. Enschedé, die zowel archivaris als bibliothecaris was. Een belangrijke nevenfunctie verwierf Gonnet in 1880 met zijn benoeming tot conservator van de rijksverzameling van schilderijen in het Paviljoen. Dit gaf hem de gelegenheid om de bijbehorende dienstwoning in het Paviljoen te betrekken. Vijf jaar later werd de schilderijenverzameling overgebracht naar het juist voltooide Rijksmuseum in Amsterdam, maar Gonnet behield zijn dienstwoning, waarin hij tot zijn dood zou blijven wonen. In 1886 volgde zijn benoeming tot rijks- en provinciale archivaris. Na het overlijden van Enschedé in 1894 werd hij gemeentearchivaris. Deze functie werd nu niet langer met die van gemeentebibliothecaris gecombineerd, en Gonnet kreeg eervol ontslag als adjunct-bibliothecaris. In 1913, na 56 jaar in gemeentedienst te zijn geweest, werd hij gepensioneerd als gemeentearchivaris, terwijl hij nog tot 1920 in functie bleef als rijksarchivaris.