Jacobus van Looy (volgens de burgerlijke stand: Jacobus van Looij), geboren op 13 september 1855 te Haarlem en overleden op 24 februari 1930 te Haarlem, was schilder en schrijver. Vanaf zijn vijfde levensjaar groeide Van Looy op in het Haarlemse Gereformeerd of Burgerweeshuis. Hij kreeg een opleiding tot letterzetter en huis- en rijtuigschilder, maar mocht vanwege zijn talent ook tekenlessen aan de avondschool volgen. Vervolgens studeerde hij van 1877-1884 aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. In 1884 kreeg hij de Prix de Rome, waardoor hij in staat werd gesteld om te reizen en ervaring op te doen. Hij bezocht Italië, Spanje en Marokko. Hij schreef ook verhalen. Het meest bekend werd hij door zijn deels autobiografische cyclus Jaapje-Jaap-Jakob. Hierin beschreef hij het leven in het weeshuis en zijn tijd als drukkers- en schildersleerling. Van Looy maakte deel uit van de redactie van De Nieuwe Gids. In dit tijdschrift van de literaire beweging De Tachtigers verscheen in december 1885 zijn gedicht 'Herfst' onder het pseudoniem van Adriaan Brouwer.