Caroline Henriëtte Constance Gunning (1889-1988) arriveerde in 1915 als verpleegster in Nederlands-Indië, waarheen zij vertrokken was tegen de zin van de zendingsleiding. Tot 1918 deed zij sociaal werk in Batavia (Jakarta) in het kader van het Genootschap van In- en Uitwendige Zending (GIUZ) aldaar; na een ziekteverlof in Nederland (1919-1921) werd zij in 1921 hoofd van het Meisjeshuis van het Genootschap te Sukabumi en van 1923 tot eind 1927 was zij directrice van het geheel van de Soekaboemische Opvoedings Gestichten (Kleuterhuis, Kinderhuis, Jongenshuis, Meisjeshuis). Tijdens een tweede verlof in Nederland (1928-1929) ontving mej. Gunning van de Nederlandse Christen Jonge Vrouwen Federatie (CJVF) de opdracht een Indonesische afdeling van de Young Women's Christian Association (YWCA) op te richten. In zekere zin was zij dus de vrouwelijke pendant van dr. C.L. van Doorn (zie Gedeponeerd Archief C.L. van Doorn). Dit gelukte, maar in de na-oorlogse periode verdween deze afdeling, om pas in 2001 opnieuw te worden opgericht. Zij was lid van Kerk en Vrede en stond positief t.o.v. de Indonesische nationale beweging. In 1933 verkreeg zij de medewerking van de pas afgestudeerde mr. A.L. (Tine) Fransz (een Indo-Europese), die na de oorlog een belangrijke plaats had in de Indonesische oecumenische beweging. Naast het werk voor de CJVF was zij na haar vertrek uit Sukabumi een aantal jaren bestuurslid van het GIUZ en was zij actief in het Verbond der Vereenigingen Pro Juventute in Nederlandsch-Indië. In 1937 en 1938 publiceerde zij enkele artikelen in het Orgaan van dit Verbond.Gedurende de Japanse bezetting was zij geïnterneerd in het kamp Cideng, Jakarta. Na haar terugkeer naar Nederland was zij een van de vice-voorzitters van het Moderamen van de Verenigde Nederlandse Zendingscorporaties; van 1951 tot 1962 was zij vice-voorzitter van de Raad voor de Zending.