Cornelis Dirk Grijns (1924-1999) was actief in de NCSV, en in 1947 was hij een van de organisatoren van een studentenpetitie waarin het Nederlandse parlement werd gevraagd het verdrag van Linggajati te accepteren. In 1952 kreeg hij een benoeming van het Nederlands Bijbelgenootschap t.b.v. de nieuwe Indonesische bijbelvertaling. Zoals bij benoemingen in een Ind(ones)ische betrekking gebruikelijk, volgden daarop binnen enkele weken het afstuderen, het huwelijk (met de uit een predikantengeslacht stammende Ariane Spijkerboer), en de afreis naar de plaats van bestemming.Vanaf 1 januari 1953 tot medio 1970 was Grijns betrokken bij de totstandkoming van de nieuwe bijbelvertaling. Dit project werd tot 1959 nog geleid door het Nederlands Bijbelgenootschap; in 1959 werd het overgenomen door de in 1954 opgerichte Lembaga Alkitab Indonesia (Ind. Bijbelgenootschap). Dank zij de steun van de Indonesische kerkelijke leiders kon hij na 1956, toen vrijwel alle Nederlanders door de Indonesische overheid werden uitgewezen, ter plaatse blijven doorwerken. Daarnaast gaf hij colleges Nieuw-Testamentisch Grieks aan de STT Jakarta en was hij lid van de Komisi Pekabaran Injil van de Indonesische Raad van Kerken (DGI). Tijdens de laatste jaren van zijn dienstverband deed Grijns tevens onderzoek naar het z.g. Jakartaans Maleis (Melayu Jakarta of Bahasa Betawi), het dialect van Jakarta en omgeving.