Hendrik Jan Visch (1919) en zijn vrouw C.H. Visch-Tonsbeek vertrokken in 1948 naar Bali. Door hun openheid voor de nationale strijd van de Indonesiërs verwierf het echtpaar zich een plaats in de Balinese samenleving. Desondanks moesten zij zich in 1951 wegens de oplopende politieke spanningen tijdelijk van het eiland terugtrekken; pas in 1953 konden zij terugkeren. Intussen was Visch, in het kader van de inbedding van de zending in de kerk, zendingspredikant van de Ned. Hervormde Kerk geworden; ook zijn vrouw werd (in 1980) bevestigd als predikante van de NHK.Ds. Visch was docent aan de theologische opleiding te den Pasar, mevr. Visch gaf daar de vakken Nieuwe Testament en Engels. Visch verleende verder hand- en spandiensten in de kleine Balische gemeente te Den Pasar, en lid van de synode, inclusief enkele commissies, zo een tijdlang voor de commissies voor kerkelijk onderricht (hij schreef een catechisatieboekje) en voor evangelisatie.
Hij had ook enige tijd de leiding van het colportagewerk van de Balische Kerk. Hun verblijf werd enkele malen onderbroken door verlof in Nederland; na een van die verloven bezochten zij christelijke centra in Zuid-India en Sri Lanka. In 1971 kregen zij het verzoek in Irian (Nieuw-Guinea) te gaan werken omdat de Gereja Kristen Indonesia-Irian Jaya, na het vertrek van bijna alle Nederlandse zendingsarbeiders in 1962-1963, Oegstgeest had gevraagd om iemand met Indonesië-ervaring. Het echtpaar Visch diende het vormings- en toerustingswerk van de GKI-Irja van 1971 tot begin 1979.
Na zijn definitieve terugkeer in Nederland werd Visch aangesteld als stafmedewerker van de secretarissen van de Raad voor de Zending. Zijn voornaamste taak was het secretariaat van de commissie die zendingsarbeiders selecteerde.