J.S. Wiersema (1907-1981) werkte als zendingsarts in Midden-Java (1930-1933 Solo, 1933-1937 Klaten). Zoals vele zendingsarbeiders was hij een generalist, die drie specialismen beoefende (chirurgie, gynaecologie, urologie). In 1937 vertrok hij met studieverlof naar Nederland, waar hij in 1940 promoveerde. Omdat de oorlog terugkeer naar Indië onmogelijk maakte, was hij in de oorlogsjaren als arts werkzaam in Nederland. In 1943 werd hem de begeleiding van voor Indië bestemde artsen opgedragen en werd hij lid van de (Gereformeerde) commissie voor de vooropleiding (van zendingsarbeiders). In 1945 ging hij zelf weer uit als arts in NICA-verband en was hij betrokken bij de plaatsing van uitgezonden artsen en verpleegsters; omdat Nederlanders in die jaren niet welkom waren in Midden-Java werkte hij van 1946 tot 1949 als arts (vanaf 1947: als geneesheer-directeur) in het KPM-ziekenhuis te Jakarta. In 1949 repatrieerde hij. In Nederland was hij geneesheer-directeur van het Stadsziekenhuis te Kampen, waar hij tot zijn dood actief bleef. Hij was in deze jaren tevens voorzitter van de Commissie voor Medische Zending van de Zending der Gereformeerde Kerken.