Mr. Steven Cornelis Graaf van Randwijck (1901-1997) studeerde rechten in Utrecht en was vervolgens enige tijd secretaris van de Hoge Commissie van de Volkenbond in Danzig. Van 1929 tot 1942 was hij Zendingsconsul in Batavia (zie de Inleiding op het Gedeponeerd Archief Zendingsconsulaat). Na de Japanse internering was hij 1946-1951 zendingsdirector van de VNZ en 1951-1966 Algemeen Secretaris (later: Secretaris Algemene en Buitenlandse Zaken) van de Raad voor de Zending der Nederlandse Hervormde Kerk; daarnaast bekleedde hij de functie van vice-voorzitter van de Nederlandse Zendingsraad. In deze functies had hij een belangrijk aandeel in het beleid van de zending te midden van een veranderende situatie, die gekenmerkt werd door de feitelijke zelfstandigwording van formeel reeds voor 1942 zelfstandig geworden en de zelfstandigverklaring van een aantal andere Indonesische kerken, door de dekolonisatie van Indonesië en het geschil met dat land over de status van Nieuw-Guinea, en de verlegging van het zwaartepunt van de van Oegstgeest uitgaande zendingsarbeid naar Afrika. Na zijn emeritering was hij nog enkele jaren lid van de Raad. Hij publiceerde Handelen en Denken in dienst der Zending: 1897-1942, (’s-Gravenhage 1981), een studie over het beleid van de Samenwerkende Zendingscorporaties in Nederland en overzee gedurende de eerste helft van de twintigste eeuw.