Dr. Henk Schoorl, geboren op 1 februari 1920 te Den Helder en overleden op 10 december 1997 te Hillegom, was historisch-geograaf. Schoorl ging na zijn eindexamen MULO naar de Kweekschool voor Onderwijzers te Den Helder. Op 1 januari 1943 werd hij boekhouder bij een bloembollenkwekerij en -exportbedrijf te Hillegom. Hij heeft dat beroep heel lang uitgeoefend tot hij in 1972 voor de helft van zijn tijd administrateur werd bij de Archeologische Werkgemeenschap Nederland. Voor de andere helft van zijn tijd kreeg hij subsidie om wetenschappelijk werk te kunnen verrichten. In 1948 was hij begonnen met genealogie, waarbij hij zijn onderzoek uitbreidde met onderzoek naar de leef- en werksituatie van zijn voorouders en het landschap waarin zij woonden. Zijn aandacht richtte zich steeds meer op de historische cartografie en de geografische veranderingen die zich in de laaggelegen kustgebieden langs de Noordzee hebben voorgedaan. Dr. H. Schoorl ontving in 1989 voor zijn cultuurhistorie van Noord-Holland een Zilveren Anjer van het Prins Bernhard Cultuurfonds. Dit onderscheidingsteken is voor mensen die zich geheel vrijwillig en onbetaald hebben ingezet voor de cultuur of het natuurbehoud in Nederland. In 1990 ontving hij een eredoctoraat van de Universiteit van Amsterdam. Naast de historische geografie hield H. Schoorl zich van jongs af aan bezig met tekenen. Hij tekende, aquarelleerde en lithografeerde. Al op 17-jarige leeftijd was hij lid van de Noorder Kunstkring te Den Helder. Later kreeg hij in Haarlem les van de bekende Haarlemse kunstschilder Henri Frederic Boot (1877-1963) en werd Schoorl lid van het Tekengenootschap Kunst Zij Ons Doel (KZOD) te Haarlem.