Prof. dr. Victor Westhoff, geboren op 12 november 1916 te Sitoebondo op Oost-Java (Nederlands-Indië) en overleden op 12 maart 2001 te Zeist, was botanicus en natuurbeschermer. Hij was één van de grondleggers van de Nederlandse natuurbescherming en tot zijn dood een invloedrijk deskundige op dat gebied. Westhoff studeerde van 1934-1942 biologie, met hoofdrichting plantkunde, aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. Na zijn studie werd hij benoemd tot hoofd van de afdeling Landschapsverzorging van de Algemeene Nederlandsche Wielrijders Bond (ANWB) in Den Haag. In deze functie, die hij tot 1947 zou uitoefenen, begon hij met de opbouw van een netwerk van relaties op het terrein van natuurbehoud, bosbeheer, landschapsarchitectuur en ruimtelijke ordening. In 1947 werd hij wetenschappelijk adviseur van de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten; deze deeltijdfunctie zou hij tot 1968 vervullen. Tal van adviseurschappen en bestuursfuncties op het terrein van de natuurbescherming zouden volgen. Op 7 juli 1947 promoveerde Westhoff in Utrecht cum laude en werd hij wetenschappelijk ambtenaar op het Laboratorium voor Plantensystematiek en -geografie van de Landbouwhogeschool te Wageningen. In 1957 werd hij benoemd tot hoofd van de afdeling Botanie van het pas opgerichte Rijksinstituut voor Veldbiologisch Onderzoek ten behoeve van het Natuurbehoud (RIVON) in Utrecht. Westhoff werd in 1967 benoemd tot buitengewoon hoogleraar botanie aan de R.-K. Universiteit te Nijmegen en eind 1968 tot gewoon hoogleraar. Hij zette hier de afdeling Geobotanie op, die een internationaal centrum werd van plantensociologisch onderwijs en onderzoek. In 1981 ging hij met emeritaat.