Prof. dr. Willem van der Woude, geboren op 15 januari 1876 te Oosternijkerk en overleden op 23 september 1974 te Oegstgeest, was wiskundige. Van der Woude studeerde wis- en natuurkunde in Groningen. In 1901 slaagde hij cum laude voor zijn doctoraal examen. Daarna was hij als leraar werkzaam in het onderwijs. Op 4 mei 1908 promoveerde hij cum laude te Groningen op de thesis 'Over elkaar snijdende normalen aan een ellipsoïde en een hyperboloïde.' Naast les in de meetkunde, doceerde hij ook theoretische mechanica. Hij leverde bijdragen aan de relativiteitstheorie, differentiaalmeetkunde, kinematica en dynamica. Op 8 februari 1916 werd hij benoemd tot hoogleraar Wis- en Natuurkunde aan de Universiteit Leiden. Van der Woude was van 1934-1935 rector magnificus van de Universiteit Leiden en tijdens de Tweede Wereldoorlog van 1941-1943 waarnemend rector. Op 28 januari 1943 nam hij op eigen verzoek ontslag. Direct na de oorlog van mei-september 1945 was hij weer rector. Op 5 mei 1945 was hij ook weer tot hoogleraar benoemd. Ruim een jaar later, op 21 september 1946, ging hij met emeritaat. Hij bleef wiskunde beoefenen. Bij Koninklijk Besluit van 5 september 1947 kreeg hij, te rekenen vanaf 1 januari 1947, een leeropdracht in de meetkunde, waarschijnlijk om de leemte die ontstaan was in dit onderwijs door de niet tijdige invulling van de vacature in dit vakgebied, op te vullen. In 1948 werd zijn opvolger J. Haantjes benoemd. Bij Ministerieel Besluit van 15 juli 1948 werd de leeropdracht geacht per 10 juli 1948 te zijn beëindigd. Zie ook Gerrit van Dijk, 'Leidse hoogleraren Wiskunde 1575-1975', Leiden 2011, blz. 54-56.