Op 15 december 1857 werd door de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken het College voor de zeevisscherij ingesteld. Als taak werd gesteld de minister in alle zeevisserijaangelegenheden van advies te dienen. In 1887 adviseerde dit College aan de minister van Waterstaat, Handel en Nijverheid om over te gaan tot de benoeming van een Wetenschappelijk adviseur in Visscherijzaken. Het College adviseerde dr. P.P.C. Hoek uit Leiden te benoemen. In het K.B. van 7 februari 1888 nr. 10 werd dr. Hoek met ingang van 1 april 1888 benoemd. Het ten dienste staande laboratorium was vanaf 1889 gevestigd in het Zoölogisch Station der Dierkundige Vereeniging aan de Buitenhaven te Den Helder. Met buitenlandse collega's beraamde dr. Hoek plannen om tot internationale samenwerking ten aanzien van de zeevisserijproblemen te komen. Op de in 1899 te Stockholm gehouden bijeenkomst van vertegenwoordigers van de oeverstaten van Noord- en Oostzee, waarbij dr. Hoek Nederland vertegenwoordigde, kregen deze plannen vaste vorm. Enkele jaren later kwam de Permanente Internationale Raad voor Onderzoek der Zee tot stand en werd dr. Hoek tot haar eerste Secretaris-Generaal gekozen. Hij moest dan ook in 1902 de dienst tijdelijk verlaten. De reeds in 1898 benoemde assistent, dr. H.C. Redeke verving hem en kreeg de rang Assistent Wetenschappelijk adviseur. In 1903 werd hij tevens aangesteld als directeur van het Rijksinstituut voor het Onderzoek der Zee. In 1907 werd dr. Hoek naar Nederland teruggeroepen. Waarna hij wederom zijn vroegere taak als Wetenschappelijk adviseur in Visscherijzaken vervulde tot hij op 27 februari 1914 overleed ten gevolge van een hartaanval. Tot zijn opvolger werd dr. Redeke aangewezen. Door de benoeming van een Adviseur in 1916, die verbonden was aan het Rijksinstituut voor Biologisch Visscherij Onderzoek kwam de functie van Wetenschappelijk adviseur in Visscherijzaken te vervallen.