Adriaan van der Willigen, geboren op 6 of 12 mei 1766 te Rotterdam (gedoopt op 15 mei 1766 in de Nederduits-Gereformeerde Kerk te Rotterdam) en overleden op 17 januari 1841 te Haarlem, was soldaat, politicus, theatercriticus en kunstminnaar. Van der Willigen liet vijf dagboeken na waarin hij openhartig vertelt over zijn bewogen leven. Hij maakte vele reizen in binnen- en buitenland (België, Duitsland, Frankrijk, Italië en Zwitserland) en schreef over de meest uiteenlopende onderwerpen, van spookgeschiedenissen en bijgeloof tot kannibalisme. Zich afzettend tegen het ouderlijk milieu in Rotterdam sloot hij zich aan bij het Staatse leger. Na plundering van Den Bosch in 1787 omarmde hij de ideeën van de Verlichting. In 1789 werd hem toestemming verleend om het leger eervol te verlaten. In de periode 1794-1801 bekleedde hij enkele politieke functies in Tilburg. Vervolgens keerde hij zich af van de politiek en ging zich richten op cultuur. Vooral in theater en schilderkunst was hij geïnteresseerd. Na een aantal jaren in Parijs te hebben gewoond, vestigde hij zich in 1805 in Haarlem waaraan hij fijne herinneringen bewaarde. Hij had er zijn jeugd doorgebracht bij zijn oma of bij zijn oom (en tevens toeziend voogd) A.J. van Eijbergen en diens vrouw. Van der Willigen werd een trouw aanhanger van het Nederlandse koningshuis en was als gewoon lid en bestuurslid actief in tal van Haarlemse verenigingen. Daarnaast vervulde hij ook talrijke functies van tijdelijke aard. Vanaf 1817 schreef hij voor de Rederijkerskamer Trou Moet Blijcken telkens aan het begin van het nieuwe jaar de jaarverzen of jaarzangen. Voor het Genootschap Oefening in Wetenschappen hield hij vele lezingen. Op 17 januari 1841 overleed Adriaan van der Willigen te Haarlem aan de gevolgen van een beroerte.