Het Schonenvaardersgilde bestond uit lieden, die op het schiereiland Schonen (Skåne) handelden en voeren. Skåne is het zuidelijkste deel van het tegenwoordige Zweden en was destijds de voornaamste haringmarkt van Europa. De beschermheilige van het gilde was de H. Olaf. Hun altaar in de Grote Kerk was aan die heilige gewijd. In de 17e en 18e eeuw was de doelstelling van het gilde vergeten en werd het meer een gezelligheidsvereniging voor de elite. Het gilde leidde vanaf 1737 een slapend bestaan en is uiteindelijk in 1765 geliquideerd. in 1763 bestond het voltallige gildebestuur uit leden van de familie Van Rees, en de deken, Boudewijn van Rees, heeft het dan al over het Schoone Vadersgilde. Hij wilde het gilde ontbinden en dit werd toegestaan, de bezittingen, toch altijd nog 1000 gulden, mocht zijn familie houden, maar het archief werd ingeleverd. Zie ook N.H. van den Bosch-Nord Thomson, 'Het Haarlems Schonenvaardersgilde: van handelsgilde tot gezelligheidsvereniging' in: Haerlem Jaarboek 1967, blz. 37-57 en H. Beijer, 'Het scheepsmodel van het Schonenvaardersgilde in het Frans Halsmuseum' in: Haerlem Jaarboek 1992, blz. 9-19. Bokalen van het gilde bevinden zich in het Frans Halsmuseum (cat. voorw. nrs. 42 en 43). Van dit gilde is eveneens afkomstig een eikenhouten model van een schip aldaar (cat. voorw. nr. 1192).