Na 1929 beleefde Nederland de ernstigste crisis en malaise in vredestijd. Het dieptepunt van de crisis viel in de jaren 1932-1936. In 1931 toen de crisis flink om zich heen had gegrepen moest het particulier initiatief de gemeenten te hulp komen. Daarom werd op landelijk niveau het Nationaal Crisiscomité opgericht. Doel was onder andere het verlenen van aanvullende steun in natura aan ondersteunde werklozen of aan tewerkgestelden. Er was A steun en B steun (geld en natura). Op 21 januari 1932 vond in Uithoorn de oprichtingsvergadering plaats van het Plaatselijk Crisiscomité. Ruim vier jaar later - op 28 mei 1936 - werd het Plaatselijk Crisiscomité weer opgeheven. Het Nationaal Crisiscomité werd in 1936 opgeheven en deels omgezet in het Nationaal Fonds Bijzondere Noden. De minister van Binnenlandse Zaken was van mening dat steunverlening in natura weer behoorde te geschieden door de kerkelijke, particuliere en burgerlijke armenzorg.