Nadat in 1581 de openbare uitoefening van de rooms-katholieke eredienst verboden was, leidden de onderhandelingen tussen de stadsregering en de Staten van Holland op 24 april 1581 tot een overeenkomst, inhoudend dat alle goederen, toebehorend aan de 'conventen, gheestelijke collegiën ende ghilden, die binnen de stadt Haarlem ende parochie vandyen ten tijde van de satisfactie gestaen ofte gheweest zijn' samen met die van de kanunniken, die eertijds te Amsterdam en Heiloo geweest waren, en de helft van de goederen van twee kloosters te Beverwijk aan de stad Haarlem werden afgestaan als vergoeding voor de tijdens het beleg geleden schade. Haarlem trok uit de geestelijke goederen zeer aanzienlijke baten. Een aparte rentmeester werd met het beheer belast. Tengevolge echter van de daling van de pachten in de 18e eeuw en de waardevermindering van de landerijen, waardoor de lasten de baten overtroffen, ging de stad Haarlem over tot geleidelijke verkoop van de geestelijke goederen, waardoor de werkzaamheden van de rentmeester langzamerhand steeds verder afnamen. Het is dan ook geen wonder dat in 1768 een rentmeester benoemd werd voor zowel het geestelijk kantoor van Sint Jan als voor het kantoor van de geestelijke goederen. Mr. Remees Floris van Zanen werd tot rentmeester van de kantoren van Sint Jan en de andere geestelijke goederen benoemd.