Met de Eerste Wereldoorlog in het achterhoofd is op initiatief van de Nederlandse regering voor steden en grote dorpen een luchtbeschermingsdienst opgezet, als voorzorg tegen een mogelijke vijandige invasie. De taak van de luchtbeschermingsdienst richtte zich op de bescherming van de bevolking bij eventuele aanvallen vanuit de lucht. De Luchtbeschermingsdienst van de gemeente Bloemendaal bezat een aantal uitkijk- en luisterposten in de duinen en diende het hoofd van de Luchtbeschermingsdienst te waarschuwen in geval van naderende vijandelijke vliegtuigen. Hierop kon eventueel een sirene in werking worden gesteld en voor zover mogelijk maatregelen in gang worden gezet ter bescherming van de bevolking. Naast het patrouilleren probeerde de Luchtbeschermingsdienst de bevolking zo goed mogelijk voor te bereiden op noodsituaties bij aanvallen vanuit de lucht. Voorbeelden hiervan zijn het organiseren van cursussen over hoe om te gaan met een gasmasker, het bouwen van schuilkelders of oefeningen voor een totale verduistering van huizen, andere gebouwen en openbare ruimtes tijdens de avond- en nachturen. Het personeel bestond voor een groot deel uit politiefunctionarissen of brandweerlieden, maar kon ook worden aangevuld met leden van de vrijwillige burgerwacht. De Gemeentelijke Luchtbeschermingsdienst had tijdens de Tweede Wereldoorlog tot taak de burgerbevolking te beschermen tegen de gevolgen van luchtaanvallen. Na de Tweede Wereldoorlog is de Luchtbeschermingsdienst opnieuw georganiseerd in het kader van de Bescherming Bevolking. Bescherming Bevolking was het geheel van niet-militaire maatregelen tot bescherming van de bevolking, haar bezittingen en de bezittingen van openbare lichamen tegen de onmiddellijke gevolgen van oorlogsgeweld en natuurrampen.