In een buitengewone kerkenraadsvergadering op 10 januari 1940 werd besloten om het pand Wilhelminastraat 42 op een veiling te kopen. Na een verbouwing zou het pand dienst gaan doen als centrum voor gemeentearbeid en verenigingsleven. Tevens zou het een rusthuis zijn voor hulpbehoevenden en chronisch zieken. Eind januari 1940 kreeg het pand de naam Lutherhuis. De oprichting van het Lutherhuis werd beschouwd als een bekroning op de steeds hechter geworden samenwerking tussen de recht- en vrijzinnige lutheranen in Haarlem. Het moest dienen als een opstapje naar een - zo mogelijk - nog grotere inrichting gekoppeld aan een kapel in Haarlem-Noord.