De Rijksakademie van Beeldende Kunsten voorzag in het hogere kunstonderwijs en is opgericht in 1870 als opvolger van onder andere de, in 1822 opgerichte, Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Met de oprichting vond de formele gelijkstelling plaats van de Rijksakademie aan het wetenschappelijk onderwijs, met nadruk op de theoretische vorming. De Rijksakademie zou niet voorzien in onderwijs in de bouwkunde (hetgeen aan de Technische Hogeschool te Delft was voorbehouden) en in de kunstnijverheid. De gemeente Amsterdam droeg alle verzamelingen van de Koninklijke Academie over aan het Rijk en verplichtte zich tot de bouw van een nieuw academiegebouw, hetgeen in 1875 aan de Stadhouderskade gereed kwam. Aan het einde van 1992 verhuisde de academie naar een pand in de Sarphatistraat. Aan het hoofd van de Rijksakademie van Beeldende Kunsten stond de directeur. Boven de directeur stond de minister van Binnenlandse Zaken, later de minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen c.q. de minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk werk c.q. de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. Naast de directeur stond de Commissie van Toezicht die belast was met de controle op het functioneren van de Rijksakademie. Onder de directeur stond het College van Hoogleraren waarmee de directeur, in samenspraak, de dagelijkse gang van zaken diende af te wikkelen. In 1997 werd de academie in een stichtingsvorm verzelfstandigd. Voor een uitgebreide geschiedenis van de academie wordt verwezen naar de inleiding bij de inventaris.