Prof. dr. Johannes Diderik van der Waals, geboren op 23 november 1837 te Leiden en overleden op 8 maart 1923 te Amsterdam, was natuurkundige en Nobelprijswinnaar. Van der Waals was aanvankelijk onderwijzer. Door zelfstudie behaalde hij verschillende akten MO in wis- en natuurkunde. Ondertussen studeerde hij in zijn vrije tijd wis- en natuurkunde aan de Rijksuniversiteit te Leiden, waar hij in 1871 zijn doctorandustitel behaalde en in 1873 promoveerde. Hij was vooral geïnteresseerd in de thermodynamica. In 1877 werd hij de eerste hoogleraar natuurkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Het werk van Van der Waals was een belangrijke stimulans van de vooruitgang op het gebied van de moleculairtheorie, de natuurkunde van de vloeistoffen en die van de lage temperaturen. Zijn werk betreffende de toestandsvergelijking voor gassen en vloeistoffen werd in 1910 bekroond met de Nobelprijs voor de natuurkunde. Prof. dr. J.D. van Waals ging in 1908 met emeritaat en werd opgevolgd door zijn zoon J.D. van der Waals (1873-1971).