Na de Tweede Wereldoorlog werd de taak van het ministerie ten aanzien van de economische verdedigingsvoorbereiding als volgt gedefinieerd:

De voorbereiding van maatregelen, welke zijn gericht op enerzijds een zo groot mogelijke inspanning op economisch gebied ter directe of indirecte ondersteuning van de militaire oorlogvoering en anderzijds op het handhaven van een zo hoog mogelijk voorzieningspeil van de burgerbevolking.

Vanaf 1953 viel de Afdeling Economische Defensie Aangelegenheden onder de Hoofdafdeling Algemene Vraagstukken, die tot taak had de bestudering en coördinatie van de behandeling van algemeen economische vraagstukken op langere termijn, voor zover deze van invloed kunnen zijn op het door het Directoraat-Generaal voor Handel en Nijverheid te voeren beleid. In 1955 veranderde de afdeling in Economische Defensie, maar pas vanaf 1958 was voor de eerste maal sprake van één organisatie die belast was met de hierboven genoemde taak. Economische Defensie was voortgekomen uit de samensmelting van twee tot en met 1957 gescheiden optredende afdelingen, die beiden vielen onder het Directoraat-Generaal voor Handel en Nijverheid. De ene (onder verschillende namen waarin meestal het woord "distributie" voorkwam) was verantwoordelijk voor de voorbereiding van de distributie en de andere (met namen als "economische defensie" of "militaire voorziening") was belast met NAVO-zaken en het bedrijfsleven.

In 1960 werd de economische verdedigingsvoorbereiding belegd bij de Hoofdafdeling Economische Verdedigingsvoorbereiding.