Weinig ministers van Buitenlandse Zaken hadden diplomatieke ervaring. Er was behoefte aan ondersteuning door een deskundige adviseur op dit terrein. In 1866 werd het Kabinet ingesteld onder leiding van een diplomaat in de rang van gezant of gezantschapsraad. De taken waren nogal vaag aangeduid als `geheime aangelegenheden'. De verdeling van de werkzaamheden tussen minister en hoofd Kabinet hingen vaak af van de ervaring van desbetreffende individuen. De centrale positie van het Kabinet naast de minister ging mogelijk ten koste van de positie van de secretaris-generaal, die leiding gaf aan de behandeling van niet-politieke zaken. In de periode juli 1907 tot augustus 1908 heeft het ministerie geen Kabinet gehad. Binnen het ministerie waren sinds 1934 het Kabinet en het Directie van Protocol door een personele unie verbonden. Wat inhield dat één hoofd de leiding had over beide afdelingen.[1]