In 1904 stemde het Ministerie van Binnenlandse Zaken in met de oprichting van "een centraal lichaam voor historische studies van Nederlanders in Italië". Dit gebeurde in navolging van een aantal soortgelijke grotere buitenlandse initiatieven. Sinds 1924 was het Nederlandsch Instituut te Rome, dat sinds 1918 onder het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen ressorteerde, een rijksinstelling.
Nadat het Instituut eerst inwoning had gehad in het Pruisische Instituut, huurde het vanaf 1907 tot en met de ingebruikneming van een eigen gebouw in 1933 op vijf verschillende adressen appartementen in Rome. Mettertijd was het Instituut werkzaam op het terrein van historisch -,
kunsthistorisch - en archeologisch gebied. De uitbreiding van de bibliotheek en de personeelsuitbreiding deden de behoefte aan een eigen vestiging alleen maar toenemen. Om dit ideaal te verwezenlijken werd besloten dit buiten de overheid om te financieren. Hiertoe werd op
6 juli 1926 een Commissie tot Initiatief opgericht, die op 4 april 1928 overging tot het constitueren van de Nederlandsche Vereeniging "Het Huis voor Kunsten en Wetenschappen te Rome" (de Vereeniging). Deze was in Amsterdam gevestigd en stelde zich ten doel door middel van uit
schenkingen, leningen en subsidies geworven fondsen een gebouw te kunnen stichten. Daarin zouden zowel het Nederlandsch Historisch Instituut te Rome als ateliers voor de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam worden gehuisvest.
Bij de oprichting van de voornoemde vereniging bestond het bestuur uit E. Heldring (voorzitter), D.W.H. Patijn, P.J. Blok, P. Visser, E. von
Rath, H.K. Westendorp, A.W. Bijvanck, H.H. van Dam, J.C.J. Bierens de Haan, W.E. baron van Till en A. van Kleffens. Toen er voldoende zekerheid over deze fondsen was, werd de Italiaan Gino Cipriani als architect benaderd voor het te bouwen "Huis". Deze ontwierp een gebouw, dat was gesitueerd aan de Valle Giulia te Rome, aan de rand van het stadspark Villa Borghese. Dit pand werd in 1933 opgeleverd en op 29 april in aanwezigheid van B. Mussolini in gebruik genomen. De Vereeniging droeg het Huis in dat zelfde jaar over aan de Staat der Nederlanden, in de praktijk het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. De Staat droeg de exploitatie van het Huis op aan de Vereeniging. Ingevolge een besluit van de algemene vergadering van 24 mei 1966 kwam hier een einde aan toen deze per 1 januari 1967 werd
opgeheven. Dientengevolge werd de exploitatieovereenkomst met de Staat per die datum beëindigd en nam laatstgenoemde de exploitatie van het Huis over. De liquidatie van de Vereeniging was in 1968 voltooid.
