Bij het beheer van de Directe belastingen, in- en uitgaande rechten en accijnzen is van 1831-1870 eigenlijk geen sprake van één administratie, aangezien toen geen afzonderlijke administrateur fungeerde. Het was in feite een conglomeraat van afdelingen (zie hiërarchisch onderliggende actoren). Bij de Administratie berustte de uitvoering van wetten en instructies betreffende de directe belastingen, de rechten verschuldigd bij in- en uitvoer en de accijnsheffing. Men voerde het bestuur over de diensten, die belast waren met de inning van deze belastingen. In 1878 werden de uitgaande rechten afgeschaft.[1]