In juni 1817 werd de Afdeling Genees- en Veeartsenijkundige Staatsregeling opgericht. Aan het hoofd stonden twee commissa­rissen: één voor de noordelijke en één voor de zuidelijke provincies. De oorsprong van de Geneeskundige Staatsregeling lag bij een Agentschap van Nationale Opvoeding dankzij de Staatsregeling van 1798 (artikel 92). Het Geneeskundig Staatstoezicht was in de praktijk een vorm van gedelegeerd bestuur, dat fungeerde als de belangrijkste schakel tussen het Ministerie van Binnenlandse Zaken en de volksgezondheidssector. De 'Verordeningen omtrent het Geneeskun­dig Onderzoek en Toevoorzigt' van 1804, bevestigd door de Wet van 12 maart 1818, voorzagen in provinciale commissies van `geneeskundig toevoorzigt'. Deze commissies, waarvan de leden door de Kroon werden benoemd. Het ministerie deed weinig met al deze informatie.[1]

            De afdeling hield tevens toezicht op veeartsen. De taken van de veerartsen waren sterk verbonden met de bestrijding van veeziekten. Om het niveau van de veeartsen te verbeteren werd in 1821 een Rijksveeartsenijschool opgericht.[2]