In 1939 werd het bureau Rijkstucht- en opvoedingswezen (onderdeel van de 3e afdeling) opgewaardeerd tot 7e afdeling. De taken omtrent het Rijkstucht- en opvoedingswezen waren in het begin van de twintigste eeuw uitgebreid doordat de Kinderwetten uit 1905 inwerking traden. Daarbij werd het kinderstrafrecht herzien: als nieuwe straf voor minderjarigen gold de plaatsing in een tuchtschool; als vrijheidsbenemende maatregel gold de terbeschikkingstelling van de regering, waarmee de opvoeding van de delinquent werd beoogd. Dit laatste kon gebeuren in een rijksopvoedingsgesticht dan wel een particulier gesticht. Toezicht werd uitgeoefend door een Algemeen College van Toezicht, dat tevens fungeerde als adviescollege voor de minister, die het opperbeheer voerde. Voorts regelde één van deze wetten het gezag van ouders en voogden en de instelling van voogdijraden. De 7e afdeling had onder andere bemoeienis met deze voogdijraden en met de subsidiëring van op het terrein van de kinderbescherming werkzame particuliere instellingen.[1]