In de nieuwe wet op de Staatsinrichting van Nederlands-Indië van 1925 was een grotere autonomie voorzien voor de Indische regering. Deze staatsregeling bevatte echter geen voorschriften, die vooruitliepen op de oprichting van een eigen orgaan van de Nederlands-Indische regering voor de behandeling van bestuursaangelegenheden in Nederland. Op 16 mei 1927 werd het Commissari­aat voor Indische Zaken (CIZ) opgericht, dat alle departementstaken inzake uitzending naar Indië van mensen en materieel moest overnemen. De chef ervan bleef echter ondergeschikt aan de minister van Koloniën: er was dus geen sprake van een agentschap in patria van de Indische regering, die overigens wel meer moest bijdragen in de kosten.[1]
     Het commissariaat kwam onder leiding te staan van de Gecommitteerde voor Indische Zaken. Formeel ressorteerde het CIZ onder de directe bevelen van de minister. Het CIZ kreeg als agentschap van het Nederlands-Indisch gouvernement in Nederland tot taak alle bestuurlijke aangelegenheden van de Indische dienst hier te lande te behandelen. Om redenen van efficiency werden hierbij ook soortgelijke taken van de Surinaamse en Antilliaanse dienst gevoegd. Alle comptabele handelingen bleven echter voorbehouden aan de Derde Afdeling van het ministerie, die hiermee het beheer over de kas hield.[2]                  
      De oprichting van het CIZ had voor de organisatie van het Ministerie van Koloniën grote gevolgen. De 8e, 9e en 12e afdeling gingen over naar het CIZ, waar ze de afdelingen C, B en D gingen vormen. De (3e) afdeling Comptabiliteit werd niet gesplitst; wel ging in 1935 een deel van de taak over naar de Directie Indische Pensioenfondsen, die onder het CIZ viel. Het Commissariaat voor Indische Zaken (CIZ) bestond dus uit een groot aantal afdelingen. Zo kende het een aparte afdeling (A) Algemene zaken en Kabinet. Het Technisch Bureau en het Koloniaal Etablissement waren nu als afdelingen E en F in het CIZ geïncorporeerd. Afdeling G, Oorlogsma­terieel, groeide sterk in de jaren-1930.[3]