Het Rijks Computercentrum (RCC) werd in 1969 ingesteld en was de opvolger van de RMA. Het RCC verrichtte diensten op het gebied van automatische informatievoorziening voor departementen en daaronder ressorterende instellingen. Als de opdracht was verstrekt, werd een begin gemaakt met de analyse en het ontwerp van het automatiseringsysteem, later gevolgd door het programmeren van de gewenste informatieverwerking. Ten behoeve van de uitvoering van deze werkzaamheden stelde de opdrachtgever stuurgroepen of begeleidingscommissies in, waarin vertegenwoordigers van zowel de opdrachtgevers als de RCC zitting hadden. De directeur van het RCC bracht jaarlijks verslag uit aan de minister van Binnenlandse Zaken over de verrichtte werkzaamheden.

Als gevolg van het Besluit Commissie Automatisering Rijksdienst van 25 augustus 1977 werd de taakomschrijving van het RCC gewijzigd. In het hieruit voortvloeiende Besluit Algemene Rijksrekencentra (Stcrt. 1977/178) werd het RCC samen met het Computer Centrum Limburg

aangeduid als de Algemene Rijksrekencentra. Een opdracht aan een van de Algemene Rijksrekencentra kon een of meer fasen van een automatiseringsprogramma omvatten, alsmede het onderhouden, wijzigen of uitbreiden van in gebruik zijnde informatiesystemen.

Het uitvoeren van een opdracht werd begeleid door een stuurgroep, bestaande uit vertegenwoordigers van de opdracht verlenende dan wel gebruikende overheidsorganen en van de Algemene Rijksrekencentra. De Minister van BZK stelde regels vast voor de tarieven die aan de opdrachtgever in rekening werden gebracht. In 1990 werd het RCC verzelfstandigd.