In september 1815 werd het Secretariaat van Marine omgezet in het Ministerie van Marine. De secretaris van staat werd nu een minister. Marine had enkel een vestigingsplaats te Den Haag tussen 1815 en 1830. De meeste andere ministeries hadden ook een vestigingsplaats te Brussel. In Amsterdam, Rotterdam en Vlissingen verbleven commandanten van de Marine. De commandanten fungeerden als directeur van één van de drie hoofddepartementen waarin het Rijk was verdeeld. In Willemsoord (Den Helder), Medemblik en Hellevoetsluis waren onder-directeuren aangesteld.[1]

De secretaris stond aan het hoofd van de ambtelijke hiërarchie. Hij adviseerde de minister over de ingekomen stukken en rapporteerde over het verloop van de zaken. Daardoor werd de ‘eenheid van Bestuur volkomen behouden', aldus J.C. Van der Hoop (minister van de Marine). Van der Hoop vreesde, dat ‘het op zichzelve en naar buiten werken' van de administra­teurs ‘niet voordeelig, maar door de botzingen en het oponthoud ... nadeelig zoude wezen'.[2] Hij had eind 1823 daarom geen behoefte aan assistentie van een Raad van administrateurs, zoals die bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken wel was ingesteld. De Marine kreeg met ingang van 1 januari 1824 wel een secretaris-generaal die leiding gaf aan de gehele formatie wel (net zoals bij de andere departementen). Naast de secretaris-generaal fungeerde 6 commiezen en 12 adjunct-commiezen. De afdelingen Secretarie, Equipage en Financiën die waren opgericht in 1815 vervielen in 1825.[3]