De Afdeling Armwezen was een afsplitsing van de Afdeling Volksgezondheid en Armwezen (1910-1918). De afdeling hield bij de uitvoering van haar taken veelvuldig contact met de plaatselijke instellingen van weldadigheid (van de gemeenten, kerken en burgerlijke instellingen). De kosten voor de armenzorg werden in principe gedragen door de plaatselijke instellingen van weldadigheid en de gemeenten. Hier waren uitzonderingen op, zoals voor armlastige krankzinnigen, wezen, behoeftige buitenlanders en behoeftige Nederlanders in het buitenland. Voor de laatste groep werd in 1927 zelfs de 'Rijksdienst ter ondersteuning van behoeftige Nederlanders in het buitenland ter voorkoming van hun uitleiding naar Nederland' (later 'Rijksdienst voor de ondersteuning van behoeftige Nederlanders in het buitenland') opgezet toezicht van de afdeling Armwezen. Het werkgebied van de rijksdienst strekte zich uit over Duitsland, België en Frankrijk.[1]

Ook ten tijde van grote werkloosheid gaf het Rijk financiële ondersteuning door middel van werkloosheidsfondsen, zoals tijdens de Eerste Wereldoorlog en de economische crisis in de jaren ’30. Werkloosheid werd steeds minder gezien als een armenzorgprobleem, maar meer als een probleem van arbeidsomstandigheden. Organisatorisch leidde dit er toe dat de behandeling van het werkloosheidsprobleem een aparte status kreeg binnen de afdeling Armwezen als de onderafdeling ‘Werkverschaffing en Steunverlening'. De afdeling armwezen hield zich ook bezig met de geneeskundige armenverzorging. Elke gemeente moest er voor zorgen, dat er een arts en een vroedvrouw waren voor de verzorging van de armen.[2]